Прочетете на български
Για την ονομασία του χωριού υπάρχουν τρείς εκδοχές. Συμφώνα με την πρώτη, το χωριό ονομάστηκε Πελεκανάγα επί τουρκοκρατία, προς χάρη ενός τούρκου, τον Πελεκάν Αγά, ο οποίος πέρασε κάποτε από εκεί.
Έφτασα νωρίς στο χωριό και βρήκα σχετικά γρήγορα το σχολείο. Η αυλή του ήταν γεμάτη με τραπέζια και καρέκλες. Μετά από λίγο άρχισαν να φτάνουν οι πρώτοι επισκέπτες.
Επειδή είχα έρθει αποκλείστηκα για να δω τα εδέσματα, φτιαγμένα από κολοκύθι, με περιέργεια μπήκα μέσα στο σχολείο, όπου με υποδέχθηκε μια χαμογελαστή γυναίκα, η γραμματέας του Συλλόγου Γυναικών, η κυρία Ξένια Δούβαλη.
Πρόσθεσε επίσης ότι μέχρι το 1979 στο σχολείο υπήρχαν πολλοί μαθητές, έπειτα έκλεισε και παρέμεινε κλειστό για πολλά χρόνια. Με πολλή προσωπική εργασία και ελάχιστα οικονομικά μέσα, κατάφεραν να το επισκευάσουν και να το μετατρέψουν σε πολιτιστικό κέντρο, όπου κάθε χρόνο μαζεύονται οι κάτοικοι του χωριού και γιορτάζουν μαζί το Πάσχα, τα Χριστούγεννα, την 25 Μαρτίου και εδώ και λίγα χρόνια την Γιορτή του κολοκυθιού.
Ο Σύλλογος διατηρείται μονάχα από την συνεισφορά των μελών, τα 5 ευρώ. Τα κολοκύθια ήταν προσφορά των παραγωγών της περιοχής, ενώ ο Δήμος Μεσσήνης ήταν χορηγός της γιορτής
Εκτός από την γουρνοπούλα, οι επισκέπτες δοκίμασαν διάφορα κεράσματα από κολοκύθι, από παραδοσιακές συνταγές με αγνά τοπικά υλικά,φτιαγμένα με μεράκι από τις γυναίκες της Πελεκανάδας.
Και για να μη λείπει τίποτε από την όμορφή βραδιά , οι γυναίκες από το χορευτικό τμήμα του
Συλλόγου γυναικών Πεταλιδίου έδωσαν παράσταση και μετά οι επισκέπτες χόρεψαν μέχρι αργά δημοτικούς χορούς.
Για την γιορτή κολοκυθιού στην Πελεκανάδα έμαθα τυχαία από τις τοπικές εφημερίδες. Επειδή είμαι λάτρης αυτού του λαχανικού με μεγάλη μου χαρά αποφάσισα να επισκεφθώ το χωριό. Βέβαια δεν είχα ιδέα που βρίσκεται το χωριό, ούτε το τι θα συναντήσω.
Η Πελεκανάδα είναι ένα όμορφο χωριό, το οποίο βρίσκεται σε ημιορεινή περιοχή, 30 χλμ. βορειοδυτικά από την Καλαμάτα και ανήκει στο Δήμο Αριστομένους.
Έπειτα πληροφορήθηκα, ότι οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού είναι γύρω στα 300 άτομα. Πολλοί από τους άνθρωπους, γεννημένοι στο χωριού ζουν εδώ και χρόνια στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Οι περισσότεροι από αυτούς μιλούν με νοσταλγία για το χωριό, για τα ευτυχισμένα και ανέμελα παιδικά χρόνια, κοντά στο πατρικό σπίτι και την φύση. Για να παραμείνουν ενωμένοι, έχουν δημιουργήσει μια σελίδα στο Φέισμπουκ, Πελεκανάδα, όπου μοιράζουν με χαρά νέα και υπενθυμίζουν για μελλοντικά πολιτιστικά γεγονότα , τα οποία πρόκειται να πραγματοποιηθούν στο χωριό τους.
Για την ονομασία του χωριού υπάρχουν τρείς εκδοχές. Συμφώνα με την πρώτη, το χωριό ονομάστηκε Πελεκανάγα επί τουρκοκρατία, προς χάρη ενός τούρκου, τον Πελεκάν Αγά, ο οποίος πέρασε κάποτε από εκεί.
Η δεύτερη λέει, ότι ,κοντά στο χωριό υπήρχαν βάλτοι και λίμνες, οπού οι πελεκάνοι έβρισκαν καταφύγιο, καθώς αποδημούσαν.
Η τρίτη και η ποιο πιστευτή , λέει, ότι κάποτε στην περιοχή ζούσαν πολλοί πελεκητές πέτρας , και έτσι το χωριό ονομάστηκε Πελεκανάδα.
Έφτασα νωρίς στο χωριό και βρήκα σχετικά γρήγορα το σχολείο. Η αυλή του ήταν γεμάτη με τραπέζια και καρέκλες. Μετά από λίγο άρχισαν να φτάνουν οι πρώτοι επισκέπτες.
Επειδή είχα έρθει αποκλείστηκα για να δω τα εδέσματα, φτιαγμένα από κολοκύθι, με περιέργεια μπήκα μέσα στο σχολείο, όπου με υποδέχθηκε μια χαμογελαστή γυναίκα, η γραμματέας του Συλλόγου Γυναικών, η κυρία Ξένια Δούβαλη.
Με κάλεσε να περιεργαστώ την αίθουσα θεάτρου, την οποία είχαν μετατρέψει σε λαογραφική έκθεση, όπως και τα εδέσματα από κολοκύθι, φτιαγμένα από τις γυναίκες του Συλλόγου. Ήταν ευχάριστη έκπληξη γι’ αυτήν όταν τις είπα ότι διατηρώ μπλογκ , το οποίο έχει σκοπό να αναδείξει την Μεσσηνία στο εξωτερικό και ότι έχω έρθει αποκλειστικά για να γράψω ένα ρεπορτάζ για την γιορτή.
Εκτός από μένα, μετά από λίγο ήρθαν και οι ρεπόρτερ από τα τοπικά ΜΜΕ.
Στην έκθεση είχαν στηθεί παλαιά οικογενειακά κειμήλια από το 1820 και μετά. Τα εκθέματα αποτύπωναν την εικόνα ενός παραδοσιακού σπιτιού-το σαλόνι και την κρεβατοκάμαρα με το νυφικό κρεβάτι.
Υπήρχαν και μερικοί πίνακες του έλληνα ζωγράφου Κωνσταντίνου Σπυρόπουλο, με καταγωγή από το χωριό.
Οργανωτές τις βραδιάς ήταν ο Σύλλογος γυναικών του χωριού. Από την πρόεδρος του Συλλόγου, την κυρία Ρένα Αγγελοπούλου, έμαθα, ότι οι γυναίκες του συλλόγου διάλεξαν να κάνουν την Γιορτή κολοκυθιού, για να αποκαταστήσουν τη χαμηλή εκτίμηση που έχουν οι περισσότεροι γι’ αυτό το νόστιμο και πολύ ωφέλιμο παραδοσιακό λαχανικό, να δείξουν παραδοσιακές συνταγές με βασικό συστατικό το κολοκύθι, να τονίσουν την διατροφική αξία αυτού του παρεξηγημένου λαχανικού και το όφελος στην υγεία του ανθρώπου.
Πρόσθεσε επίσης ότι μέχρι το 1979 στο σχολείο υπήρχαν πολλοί μαθητές, έπειτα έκλεισε και παρέμεινε κλειστό για πολλά χρόνια. Με πολλή προσωπική εργασία και ελάχιστα οικονομικά μέσα, κατάφεραν να το επισκευάσουν και να το μετατρέψουν σε πολιτιστικό κέντρο, όπου κάθε χρόνο μαζεύονται οι κάτοικοι του χωριού και γιορτάζουν μαζί το Πάσχα, τα Χριστούγεννα, την 25 Μαρτίου και εδώ και λίγα χρόνια την Γιορτή του κολοκυθιού.
Ο Σύλλογος διατηρείται μονάχα από την συνεισφορά των μελών, τα 5 ευρώ. Τα κολοκύθια ήταν προσφορά των παραγωγών της περιοχής, ενώ ο Δήμος Μεσσήνης ήταν χορηγός της γιορτής
Εκτός από την γουρνοπούλα, οι επισκέπτες δοκίμασαν διάφορα κεράσματα από κολοκύθι, από παραδοσιακές συνταγές με αγνά τοπικά υλικά,φτιαγμένα με μεράκι από τις γυναίκες της Πελεκανάδας.
Και για να μη λείπει τίποτε από την όμορφή βραδιά , οι γυναίκες από το χορευτικό τμήμα του
Συλλόγου γυναικών Πεταλιδίου έδωσαν παράσταση και μετά οι επισκέπτες χόρεψαν μέχρι αργά δημοτικούς χορούς.
Θα ήθελα να σας πω, ότι αισθάνομαι τυχερή που βρέθηκα εκείνη την βραδιά, κοντά σ’ αυτούς τους ανθρώπους και μου δόθηκε η ευκαιρία να αποτυπώσω όλο αυτό το γεγονός. Επίσης θέλω να τονίσω, ότι εκτιμώ πάρα πολύ τον κόπο και τις προσπάθειες του συλλόγου να στήσει την υπέροχη ιστορική έκθεση και να οργανώσει το γλέντι. Η γιορτή ήταν ξεχωριστή και υπήρχε πνευματικό επίπεδο, πράγμα που λείπει από πολλές άλλες εκδηλώσεις. Μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε η έκθεση με τα οικογενειακά κειμήλια, υπήρχαν πανέμορφα αντικείμενα, στημένα με πολλή γούστο!
Η μουσική ήταν υπέροχη, έπαιζε ούτε πολλή δυνατά, ακριβώς, για να περάσουμε τέλεια. Γευτήκα τα κεράσματα με μεγάλη απόλαυση, μιας και εγώ είμαι λάτρης του ωφέλιμου λαχανικού. Να είχα και άλλα :))
Η μουσική ήταν υπέροχη, έπαιζε ούτε πολλή δυνατά, ακριβώς, για να περάσουμε τέλεια. Γευτήκα τα κεράσματα με μεγάλη απόλαυση, μιας και εγώ είμαι λάτρης του ωφέλιμου λαχανικού. Να είχα και άλλα :))
Εύχομαι στην κα Αγγελοπούλου , την κα. Δούβαλη και όλλες τις γυναίκες του συλλόγου υγεία και πολλή δύναμη για να μπορούν να κάνουν τον κόσμο ευτυχισμένο!
Tόσο όμορφο.....Ήθελα να είμαι εκεί.
ОтговорИзтриванеΠάντα ξέρουν πώς να διασκεδάζουν.
Μπράβο για τις φωτογραφίες -είναι υπέροχες.
Καλή σας μέρα!
Τι ευχάριστη έκπληξη μου έκανες! Γράφεις και στα ελληνικά?! Πάντως, εάν αποφασίσεις να κατέβεις Καλαμάτα θα σε πάω με χαρά στα μέρη, για τα οποία γράφω. Απόψε θα πάω σε άλλη γιορτή, στην Γιορτή της πίτας, που θα γίνει στο Νερόμυλο, επομένως πάλι θα έχω κάτι καινούριο να παρουσιάζω.
ОтговорИзтриванеΦιλιά πολλά αγάπη μου!